بهترین روانشناس مشهد 09154433487
احساسی است که فرد وقتی آن را تجربه می‌کند که بپذیرد به دیگران آسیب زده است یا باعث نگون بختی دیگران شده است حالا دچار غم و تنهایی می شود
و خود را مقصر می داند .
او فکرمی کند که به دیگران آسیب زده است ودر رنج و عذاب است ولی ممکن است در واقعیت این‌گونه نباشد.
بهتر است فرد به اشتباه خود پی برده و در جهت اصلاح آن گام بردارد. اگر فردی به هر علتی خود را در اتفاقات گذشته مقصر بداند، ولی به روش منطقی با احساس گناه خود
روبه‌رو نشود، آن‌قدر در این احساس جان‌فرسا غرق خواهد شد که از حضور مؤثر در خانواده و برقراری روابط اجتماعی سالم باز می‌ماند .
1-احساس گناه به علت اینکه موفق‌تر از عزیزان‌تان هستید.
2-احساس گناه بازمانده در افرادی که خانواده یا دوستان خود را در اثر سانحه از دست می‌دهند و خودشان زنده می‌مانند نیز بروز می‌کند.
گناه بازمانده حتی گاهی در اشخاصی که زندگی بهتری از افراد خانواده و دوستان‌شان دارند نیز پدید می‌آید.
منطقی‌تر است که فرد بپذیرد همگی اعضای خانوادهصمیمانه خواستار موفقیتش هستند .
3-احساس گناه فرسودگی مانند مددکاران اجتماعی که به خاطر مشغله های زندگی دیگر نمی توانند به دیگران یاری برسانند .
1-تمایل خود فرد است به تفسیر نادرست وقایعی که برایش اتفاق می‌افتند.
2- هرگز در درستی نتیجه‌گیری‌های خود تردید نمی‌کند.
3- علت دیگر این نوع احساس گناه به میل ذاتی انسان به خودبینی برمی‌گردد.
4-برداشت غیرمنطقی ما از اتفاقات گذشته است.
5- باورهای اشتباه
6- فراموش کردن اصل واقعیت و ماجرا و فاجعه سازی آن
7-تصوری اشتباه مثل اینکه به قدر کافی به دیگران کمک نکرده‌اید
{module سه بنر انواع مشاوره}
1-در قدم اول سعی کنید بفهمید که چرا احساس گناه می‌کنید و آیا برای این احساس آزاردهنده علت موجهی وجود دارد یا خیر.
2-اگر مرتکب خطایی شدید باید اشتباه‌تان را بپذیرید، اما بدانید که گذشته قابل تغییر نیست و فقط می‌توانید با اصلاح رفتار خود مطمئن شوید که در آینده همان اشتباه را تکرار
نخواهید کرد.
3-در جلسات روانشناسی به فرد آموزش می دهند که چگونه از شر افکاری که این باور غلط را به او تحمیل می‌کنند، رهایی یابد.
4- همچنین به کمک شناخت درمانی به فرد آموزش می‌دهند که رفتارهای نادرست خود را بشناسد و اگر مورد حمله‌ی فرآیندهای ذهنیِ مرتبط با احساس گناه واقع شد
فرایندهایی مانند فاجعه سازی یا تعمیم افراطی را چگونه مهار کند.
5- یا به فرد آموزش می دهند تا خود را سرزنش نکند یا افکارش را تغییر دهد تا احساساتش متحول شود .
هرگاه فردی به ناحق خود را مسبب رنج دیگران ببیند، قادر خواهد شد سهم خود را در پیشامدهای ناخوشایند واقع‌گرایانه تر ببیند. یا باید با واقعیت کنار بیایید و از فردی که
ضرری به آنها رسانده‌اید، عذرخواهی کنید و در آینده آن اشتباه را تکرار نکنید.
6- از دو مکانیسم دفاعی سرکوب یا انکار اجتناب کند زیرا ممکن است مغلوب آن احساسات شود و بعدها طوری رفتار کند که احساس گناهش موجه شود.
7- از اشتباه‌تان درس بگیرید .
به عنوان مثال اگر با کسی توهین‌آمیز رفتار کرده‌اید عذرخواهی کنید و حواس‌تان را جمع کنید تا از این به بعد هر کلمه‌ی زشت و ناپسندی از دهان‌تان خارج نشود.
اما اگر هیچ خطایی مرتکب نشده‌اید و بی‌علت احساس گناه می‌کنید، عملا خطایی وجود ندارد که از عواقبش درس بگیرد.
در چنین مواردی، چون رفتار ناشایستی از فرد سر نزده است، نیازی به اصلاح رفتار وجود ندارد.
این قبیل افراد در عوض باید سعی کنند بفهمند که چرا به علت یک رفتار عادی که معمولا کسی به خاطرش احساس گناه نمی‌کند، تا این اندازه خودشان را ملامت می‌کنند
می توانند جبران کنند .
