زندگی بدون حضور کودک درون مان احساس خالی بودن را به جا می نهد و این احساس که زندگیمان را فاقد هر چیزی می کند.  ما می کوشیم این احساس تهی بودن را با سایرین، با اشیا و مکان های مختلف تجربه کنیم شاید به درازا بکشد تا اینکه بی‌تاثیر بودن این راه حل ها را پیدا کنیم.علت احساس خلا، نبود دلیل واقعی اینکه کودک درونمان مخفی شده است و به همین دلیل اتصال خود را با خود و دیگران و خدا از دست داده ایم.

با اتصال به کودک درونمان، که خویشتن واقعی ما هست کار به آخر خواهد رسید یعنی این کودک آسیب دیده شفا می یابد و بار دیگر با احساس به وصف خدای ما به هستی و سایرین و به جهان از توفیق آرامش و شادمانی و سلامتی کامروا خواهیم شد.

برای این کار خویشتن راستین خود را بیابیم و به او حرمت نهیم. خودتان والدین مهرآمیز خویشتن خود باشید و تمامی جنبه های زندگی تان را شفاف ببخشید چون کلید اونس و رفت در روابط و شادابی و شور و نشاط و تندرستی در کار همگی در دست کودک درون ماست. یافتن یک کودک درون سالم و فعال بهترین نوع پیشگیری از فرسایش و بیماری است، زیرا او منشا بازی شوخی و شعف و جوانی است.

خلاصه می‌توان گفت که چاشنی زندگی می باشد. وقتی به کودک درون ما اجازه میدهیم که خودش باشد و در دل تان خانه کند می تواند شما را به سوی سرچشمه حکمت و شادمانی بی نهایت هدایت کند.